مصرف روزانه شکر مردم از نیشکر، چغندر قند و سایر گیاهان استخراج می شود. مواد شیرین بیشتری در گیاه وجود دارد، استویای بومی آمریکای جنوبی 200 تا 300 برابر شیرین تر از ساکارز است.  در صنایع غذایی اغلب از ساخارین سدیم شیرین کننده های سنتز استفاده می شود. هنگام استفاده در غذا، از آن برای نوشیدنی های سرد، نوشیدنی ها، ژله ها، بستنی، انواع ترشی، کنسرو، کیک، میوه، پروتئین، شکر و غیره استفاده می شود.

کاربرد سدیم ساخارین

صنعت و رژیم غذایی

سدیم ساخارین  می تواند افزودنی های خوراک باشد و در صنایع شیمیایی روزانه از آن در خمیر دندان، دهان شویه، قطره چشم و غیره استفاده می شود. مواد غیر قندی فاقد کربوهیدرات هستند.کربوهیدرات ها همان چیزی است که ما معمولاً آن را کربوهیدرات می نامیم. آنها سرشار از مواد مغذی هستند و در متابولیسم انسان، گرمای زیاد نقش دارند.اما مصرف بیش از حد آن بار فیزیکی را افزایش می دهد. بنابراین توسط دیابتی ها و رژیم های غذایی از مصرف آن خودداری می شود. اما در صورت کمبود مواد شیرین، بسیاری از غذاها غیرقابل خوردن خواهند بود. بنابراین، بازار به گرما و شیرین کننده های کمتری نیاز دارد که بر سطح گلوکز خون و سطح انسولین تأثیری نداشته باشد. نیاز به جایگزینی برای قندهای طبیعی دارد و با ظهور سدیم ساخارین، ویژگی های آن دقیقاً مطابق با نیازهای این بازار است و یا کربوهیدرات ها را تشکیل می دهند.

سمیت سدیم ساخارین

ساخارین و سمیت قابل بحث است. در طول دهه 1960، مطالعات مختلف نشان داد که ساخارین ممکن است یک سرطان‌زای حیوانی باشد . یلماز و اوچار (2015) تاکید کردند که سمیت ژنی و سرطان زایی ساخارین به وضوح درک نشده است. اکثر نشریات اشاره می کنند که ساخارین میزان سرطان مثانه را در موش هایی که با دوزهای زیاد تغذیه می شوند ,افزایش می دهد. چند مطالعه اپیدمیولوژیک نیز رابطه بین ساخارین و خطر ابتلا به سرطان مثانه را در انسان نشان داد.اما اکثر مطالعات هیچ ارتباطی بین ساخارین و سرطان پیدا نکردند. سدیم ساخارین اثرات تومورزایی در موش ها نشان داده است. گزارش شده است که این ترکیب با دوزهای بالا (≥2.5٪) در مدت زمان نسبتاً کوتاهی پاسخ هیپرپلاستیک ایجاد می کند.

مصرف ساخارین با اثرات نامطلوب بر بسیاری از شاخص های بیوشیمیایی و خونی خون در موش صحرایی همراه بوده است. استفاده مزمن ساخارین بر پارامترهای بیوشیمیایی تأثیر می گذارد و یافته های گزارش شده منعکس کننده پاسخ های متابولیکی، هورمونی و عصبی مختلف در موش های صحرایی نر و ماده است که ناشی از استفاده طولانی مدت از این شیرین کننده پس از یک دوز واحد در آب آشامیدنی است. مقادیر زیاد ساخارین در بدن  (135 میلی گرم) ممکن است منجر به هیپوگلیسمی شود. کاهش هیپرانسولینمی، کاهش مقاومت به انسولین و بهبود کنترل قند خون در موش های چاق با هیپرگلیسمی است.

نتیجه

سدیم ساخارین از محصولات شیمیایی آلی سنتزی می باشد ویک افزودنی غذایی است. اگر بیش از حد ساخارین بخورید، ممکن است بر ترشح طبیعی آنزیم های گوارشی تأثیر بگذارد و ظرفیت جذب و اشتها را کاهش دهد.  سال ها تحقیق، نشان می دهد که مطابق با مقررات, استفاده معقول از سدیم ساخارین بی خطر است.ساخارین دیگر نمی تواند به عنوان مواد بالقوه خطر برای سلامت انسان باشد. با توجه به کمیته مشترک کارشناسی افزودنی های غذایی (JECFA) سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد و سازمان بهداشت جهانی، مقادیر ساخارین ADI (میزان قابل تحمل روزانه) 0 تا 5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز است.یعنی مصرف روزانه 50 کیلوگرم وزن بدن 250 میلی گرم است.